HAYATTAN KISA NOTLAR

 

Sonbahar geldi, Eylül'ün neredeyse yarısı bitmek üzere. Pikeyi köşeye kaldırıp battaniye faslına geçeli de bir hafta kadar oldu. Her ne kadar uzaylı gibi baksalar da bu halime yapacak bir şey yok, üşüyoruz işte. 

2 gündür spor mahiyetinde sağlam yürüyüşler yapıyorum. Eylül ayında yaptığım en iyi şey bu olabilir. Başladığım tempoyu hiç değilse ay sonuna kadar devam ettirebilsem  ne güzel olacak, fazlasında gözüm yok, gerçekten :) 

İkna edilmemiş olsam dahi korona aşılarını tamamladım . Duygusal baskı altında kalmanın getirisi biraz. Hastalığı önceden geçirmiş olduğumuz için , aşılarla beraber 3 doz aşılanmış kabul ediliyormuşuz , öyle söylüyorlar. Buradan yola çıkarak hatırlatma dozu diye son günlerde söylenilen şeylere biraz yandan yandan  bakıyorum. Sokaklara gelince cıvıl cıvıl, maskesiz ve maskeli olanlar eşit gibi duruyor. Sağlık sektöründe olanlarda bile takmayanlar var, şahit oluyorum ama artık , kimsede kabahat bulmuyorum. Olup biten her şeyi , türlü türlü tuhaflıkları birlikte yaşıyoruz, söylenecek çok söz yok.

Film önerisi rica etmiştim bir yayınım içinde.  Blog yorumlarımda sevgili Duygu Emanet'in  Ergo Proxy ( anime,bilim kurgu) , sevgili Zeugma'nın  Whiplash ( dram, müzikal) , sevgili Deeptone'nun  Dejavu (bilim kurgu, aksiyon) , Bab'aziz (dram) önerileri vardı. Bunları izledim ve hepsi güzel filmlerdi. 

Hazır film demişken biraz daha devam edeyim. Fragmanlarını görüp pek bi merakla beklediğim filmler var. Dune, Eternals ve mavi hap komasına tutulmuş ,Neo olduğundan bihaber  kafasında ördekle duran  Matrix Resurrections :) fragman ben matrix değilim diye bağırıyor ama işte, merak ediyoruz yine de :) Evet, yine fantastik evrene kaymışım merak konusunda.

Kitap okuyamama halimi düzeltme yoluna girdim. Elimde George Orwell'in Paris ve Londra'da beş parasız kitabı var. 30 sayfa kadar okudum şimdilik ve tahta kuruları rüyalarıma girmezse kendimi şanslı hissedeceğim :)

Başka bir mutfakta pirinç pilavı yapmaya koyuldum. Suda bekletilmişti. Süzdüm, yağını kavurdum, pirincini döktüm, tuzunu serpiştirdim ve başladım yavaş yavaş kavurmaya. Kavrulan pirincin rengi hafif hafif sarıya dönmeye başladı ve kavurma süresi arttıkça sarılığı daha da belirginleşti. Seslendim ve gözlerimde bir sorun mu var yoksa pirinç sarardı mı diye de sordum. evet kesinlikle sarardı:) Tuzu eksikti , tezgahta duran tuzluktan biraz tuz serpiştirdim. Pilav pişti ve garip garip bakışlara maruz kaldı. mutfağın asıl sahibine  bak bunları bunları döktüm dedim ve sonuç bu, hayırdır ne iş dedim. İş şu ki, ilk başta tuz diye karbonatı döküvermişim. :) Bu arada pilavı yedik, zehirlenmedik. Sarı pirinç isteyen olursa aklında bulunsun ,sarı pilav olsun diye kullanılan safran baya cep yakıyor , malum :) Ömür defterime altın harflerle yazdığım bir pilav hatıram oldu, hayırlı olsun :) Sizlerde de varsa böyle ömürlük hatıralar yorum kısmına beklerim. En azından kendimi yalnız hissetmeyeyim :)

Bu gün bol bol ütü yaptım. Kulağıma çalınan mektup ( apolas lermi) şarkısı yüzünden ne kadar Karadeniz müziği külliyatı varsa çalma listesine aldım. Pencerelerimden dışarıya kemençe sesleri taştı. Şimdi de gidip akşam yemeği için bulgur pilavı yapacağım, kalan yemeğimin yanına eşlik etsin diye. Kendiliğinden sarımsı olduğu için sıkıntı yok :)

Güzel ve mutlu akşamlar olsun blogcum.