HATIRA DEFTERİ

Sevgili Arkadaşım!

Bana ,bu kalbin kadar saf ve temiz sayfayı ayırdığın için teşekkür ederim.

Okul hayatında başarılar,ömür boyu mutluluklar dilerim.

Beni hiç unutma,ben de seni hiç unutmayacağım.

Seni çok seven Arkadaşın!

Bu asla;

-değişmez
-değiştirilemez
-değiştirilmesi teklif bile edilemez


kalıp metni bilenler..merhabalar efenim,nasılsınız? afiyettesinizdir inşallah

bilmeyenlere gelince...heeeyyy...dur orada bakim genç...ünlü bir sözde ne denilmiş;

tarih, bir kağıt parçası üzerine basılmış harflerden ibarettir

işte bu ,yukarıda okuduğun orijinal metnin ta kendisidir:)

tabi özlü sözün devamı ve mahiyeti başka ama bizim konumuz o değil

konumuz; hatıra defteri ..ve gözümde canlandı koskoca bi mazi :)




4/C ye giden bendeniz,tüm sınıf arkadaşlarım gibi aynı etkinliğin içine dahil oldum.Çiçekli mi çiçekli, kokulu mu kokulu ,süslü mü sülü bir hatıra defteri edindim .Tüm sınıf adeta yarışa giriştik.5.sınıf sonrası yollarımız çoğunlukla ayrılacaktı sonuçta  ve bu günden kalacak  bir anı çok elzem görünüyordu.İşte bu elzeme dayanarak  ,istisnasız herbir kız ,usulca yaklaşıp "bana hatıra yazar mısın?" sorusunun  muhatabı  oluyordu.Ayıp olmasın diye çok samimi olmayan arkadaşlar bile birbirine hatıra için gidiyor, "ona söyledik diğerine söylemezsek olmaz ki ama" deniliyordu (arada istisnalar dışında) .Bir miktar da bak ne hoş hatıra defterim var hazzı yaşanmak için oluyordu bu işler,itiraf edelim :) Biz kızlarda ki bu moda  ,erkek arkadaşlarımızın hiçbirine sirayet etmemişti...40 küsürlük mevcudun hemen hemen yarısı erkek yarısı kız öğrenciden oluşmakta,kızlar cephesi bir telaşın ve koşturmanın peşinde,erkek cephesi ise her zaman ki gibi teneffüslerde top peşindeydi :)


Öğrenilen maniler de o süslü sayfalara muhakkak iliştirilir hatta en güzel mani,en değişik olanı bakalım kimden gelecek diye de merakla beklenirdi.Öyle bir mani gelsin ki, yazacağımız bir sonra ki hatıra yazma eyleminde, o az duyulmuş maniyi ilk olarak o deftere yazan kişi olmuş olalım :) Gel gelelim ,tüm ana eksen iki maninin üzerinde birleşiyor ve her hatıra defterinde  bu iki mani, tüm yazılmış sayfaların neredeyse yarısını teşkil ediyordu.

 Dedelere baston

Ninelere gözlük

Camiye hoca  

 Arkadaşıma koca  

               

 Hatıra hatıra dedin

Başımın etini yedin

Al sana bir hatıra

Oku da beni hatırla 

Hatıra defterleri yetmeyince ,defter yapraklarından oluşturulmuş mani kağıtları,kartpostallar arkasına yazılmış canım arkadaşım içerikli konular ,hafta sonu tatili bitiminde,daha ilk derse başlamadan ,öğretmen sınıfa girmeden teslim ediliyordu.Burası "yapmazsam ayıp olur" düşüncesinin tamamen ortadan kalktığı yerdi zira bu süslü hazırlıklar için arkadaşını gerçekten sevmiş olman gerekirdi.Mektup arkadaşlığı olayını sınıf içinde uygulamış nesildik biz:) Benden birkaç yaş küçük bu kağıtlarla ve minicik hatıra defterimle , yaş almaya devam ediyorum hala.Bazen şaka gibi geliyor bu gerçek :) ve düşünüyorum ; Acaba, benim yaptığım gibi,arkadaşlarım da saklıyorlar mıdır tüm o yazılı tarihi ? 

İlk okul bittiğinde elimde onlarca  hediye edilmiş kağıt,küçük küçük hediyeler ve sayfalarının çoğu dolmuş bir hatıra defterim vardı.Mektuplaşma işleri orta okul ve lise de rafa kalkarken,hatıra defteri işlevini sürdürmeye devam etti.Hatta işi ilerletip,öğretmenleri de defterin tarihine not düşürmeye başladım.Sevdiğim öğretmenlerimin yanına sıkıla sıkıla gidip "öğretmenim,benim için bir hatıra yazar mısınız" noktasına eriştim.Arkadaşlarıma söylerken ne kadar rahat ve cooldum halbuki:) 

Tabi,bir de ilk hatırayı kime yazdırırsın sorunsalı vardı.Ben ,ilk hatırayı karındaşıma yazdırdım,hem de başının ucunda dikilerek :) ..ve yazdığı ilk şey şuydu; 

"Sevgili ablacım,seni çok seviyorum (doğru).Seninle hiç kavga etmedim(külliyen yalan) ve hiç etmeyeceğim (bu da kuyruklu yalan)."  İnsanın kavga edecek kardeşinin olması oldukça kıymetli bir şey.

Arada bir açar bakarım hatıra defterime,neler yazılmış,neler çizilmiş diye.Azalmış olsada varlığını koruyan sayfalarında ki kokuya eşlik eder  yüzümde bir gülümseme,içimde tuhaf bir burukluk ile...