PAPATYA

Tatlı bir sıcaklığı , şefkatli bir dokunuşu vardı güneşin. Onun tarafından güne uyandırılmak ,ışık huzmelerinin yüzünde ki adımlarını hissetmek , onlara mırıldanarak  eşlik etmek yapmayı sevdiği şeylerdendi. Geçmişe dair hatırladıkları hayal-meyal olsa da hisleri kuvvetliydi. İçindeki ses ona, hayata merhaba dediği andan beri sevgiyle kuşatıldığını söylüyordu. O da hayattan aldığına aynı şekilde karşılık veriyordu. Yüzüne de yansıyordu o sevgi alışverişi. Gösterişsiz olmasına rağmen onu gören herkeste saf bir güzellik algısına sebep oluyordu.

Yağmurun altında uzunca müddet durmayı, tepeden tırnağa  ıslanmayı seviyordu  . Üzerine düşen küçük, narin damlalar  tebessüm sebebi oluyordu . Bazen araya büyük damlalar giriyordu. Ufacık bir şaşkınlıktan sonra muzipçe bir gülüş hediye bırakıyordu yüzünde. Baharın kokusunu taşıyan damlalar can suyu oluyordu adeta. Üzerinden akan damlalar, sadece baharın değil , onun da izlerini taşıyordu ardı sıra.  

Sevdiği şeylerden biri de toprağa dokunmaktı. Sakin, dingin ve bir o kadar da kuvvetli hissettiren toprağa dokunmak, ona sıkı sıkıya tutunmak. Yer yer ayaklarını gıdıklayan böcekler, o dokunuşların arasına giriyor ve rol kapmaya çalışıyorlardı. Uğur böceği bu işte en mahir olanıydı. Onun ayaklarında, kollarında, bedeninde yavaş yavaş dolaşıyor, kırmızı pelerinini açıp uçuşa geçmek için hiç acele etmiyordu. Bu bazen öyle uzun sürüyordu ki , gıdıklanmalara daha fazla tahammül  edemiyor ve usulca salınıp duruyordu. Böceklere dair unutamadığı en özel anı bir kelebek ile birlikte paylaşmıştı. Güneş parıltılarının yüzünde dolaşmasını sevdiği anlardan birinde, yüzünün ortasında büyük, geniş bir gölge belirmişti. Gözlerini açtığında göz göze gelmenin verdiği şaşkınlıkla bir müddet kalakalmış,  sonra da  alımlı ve gösterişli bu kelebeği hayranlıkla seyre dalmıştı. Bu güne kadar gördüğü en güzel kelebekti. O günden sonra bir daha hiç görmemişti onu ve bir gün belki yine karşılaşırız diye umut ediyordu.

O talihsiz gün , olağan seyrinde başlamıştı yine her şey. Güneşin en parlak olduğu anlar bitmek üzereydi. Bir takım sesler işitmiş ve olup bitene anlam verememişti. Aniden bedeninin kuvvetlice sarsıldığını ve yukarıya doğru çekildiğini hissetti. Kökleriyle daha da sıkı tutundu toprağa ama narin bedeni güç yetiremedi karşı koymaya. Yüzüne düşen gölge , diğer gölgeler gibi   güzel şeyleri getirmiyordu bu sefer beraberinde Papatya'ya. Teker teker koparılıp havaya savrulurken beyaz yaprakları, duyduğu son şeyler cılız bir ses olarak yankılanıyordu.

seviyor

sevmiyor

seviyor

sevmi....

sev....

.......

.....

...

.