TOPRAK KOKUSU

                     

Sabah olmuş, annem her zamanki gibi hepimizden erken kalkmış.Onun adımları ve hareketleri kulağıma çalınan ilk şey. Gözlerim açılıp açılmama konusunda kararsız,yatağım ise  "beni nasıl bırakıp gideceksin"  diye duygu sömürüsü yapıyor .  Kulaklarım  olup biten her şeyi dinliyor. Evi havalandırmak için pencereye  yöneliyor annem ,pencereleri açıyor ve ekliyor  ;

-yağmur yağmış  

Toprak da ben gibi uyanamamış olmalı ,uykunun cazibesine kapılmamak kolay değil .Yağmur da onun uykusunu kaçırmak için üzerine düşüvermiş sanki,  "sen misin uyanmayan"  deyip ıslatıvermiş  bir güzel , sonra da  gidivermiş.  Güneşte  tüm olup biteni izlemiştir ve bence çok hoşuna gitmiştir. Açık pencereden odamın içine dolan toprak kokusu , annemin kulaklarımda sesi ,yüzümde tebessüm var.  Zihnime nakşediyorum bu anı ve elbette anın keyfini çıkarıyorum

Yağmur sonrası gelen toprak kokusunu seviyorum .Bu kokuyu aldığım her an mutlu oluyorum, doya doya içime çekiyorum ,"ne güzel toprak koktu" diyerek yanımda yöremde kim varsa ilan ediyorum üstelik ama en çok bu bahsettiğim an ile birlikte seviyorum. Toprak kokusunu sevdiğimi ilk fark edişim bu ana denk geldiği için de olabilir, bilmiyorum ama her seferinde toprak , kokusu ile birlikte bu hatırayı da  getiriyor bana

Toprak kokusunun sevilme nedeni farklı farklı olabilir. Tolstoy ;

"Ölmek için doğmuştur ya insan ; o yüzden her yağmur sonrası toprak kokusunu sever" 

diye söyleyivermiş .Neden olmasın, sahiden öyledir belki ama sevmek için illa bir neden de gerekmiyor ki.


Bu şahane kokuya sebep olan şeyin toprakta yaşayan bakteriler olduğu gerçeği ise başka bir şaşkınlık ve hayranlık sebebi. Öyle degil mi ?