BİR DELİNİN HATIRA DEFTERİ - KİTAP

KİTABIN ARKA KAPAĞINDAN ;

Rus gerçekçiliğinin kurucularından olan Gogol , " Bir Delinin Hatıra Defteri" ile hayata tutunmaya çalışan bir şizofreni ve "Burun" ile "Palto" hikayelerinde ise fantastik öğeleri gözlem yeteneği ve ince ironisiyle birleştirerek Rus toplumunun genel yapısını anlatır.

KİTAP HAKKINDA ;

Sade, yalın ve akıcı bir anlatım var. Bir günde okuyup bitirmek mümkün.Sıkmayan ve keyifli hikayeler. Kitapta bir de  anlatıcı var, arada bir okuyucuyla birebir diyaloğa girmiş gibi anlatıyor. 3 hikayeden ve 128 sayfadan oluşan kitapta ki hikayeler ve  sayfa sayıları şöyle;

Bir delinin hatıra defteri ; 7-41

Günlük demek daha doğru olur. Atılmış tarihler ile  yaşanılan ve düşünülen şeyler aktarılıyor. Kahraman içinde ki her şeyi döküyor. Oldukça ilginç düşünceleri var.Misal insanın kendi burnunu görememesinin sebebini , burnun aya gitmiş olmasına bağlaması gibi.Tarih algısı da düşünceleri kadar ilginç. "Martaralık,ayın 86'sı,gece ve gündüz arası"  diye bir gün var mesela takviminde. İnsanlar,ülkeler,meslekler üzerine de enteresan fikirler gırla.Tebessüm ettirmelik.Fakat, günlüğün son tarihine yazdığı son satırları yumru gibi oturuyor birden insanın içine. Beklenmedikti bu ve beni fazlasıyla etkiledi.

alıntı:

Şu uzakta beliren benim evim mi? Pencerede oturan annem mi? Annem benim,kurtar şu zavallı oğlunu.Onun ağrıyan başına akıt gözyaşlarını!

***

Burun ; 42-81

Bu kadar absürt bir hikaye var mıdır bilmiyorum ama sokaklarda havalı giyinmiş bir burun arz-ı endam ediyor. Geziyor,tozuyor,her yerde fink atıyor :) Sahibi de peşine düşmüş onu arıyor.Hikaye böyle olsa da alamet-i farikasının başka olduğu da ortada

alıntı;

Gözyaşlarına (Kovalev) hakim olamadı.Üniformalı buruna döndü.Sapına kadar rezil ve dolandırıcı bir adam olduğunu, yüksek bir rütbeli memur falan değil de büsbütün bir burun, hem de kendi burnu olduğunu söyleyecekti ki burun çoktan gitmişti.

***

Palto ;  82-128

Gogol'un en bi merak ettiğim öyküsüydü bu, Dostoyevski'nin " hepimiz Gogol'un Palto'sundan çıktık" sözüne istinaden.Kütüphanede sordurmuş,  her defasında başkası tarafından alındı cevabı ile karşılaşmıştım.

Makamın, üzerinde ki kıyafetin insanlar arasında nasıl değer gördüğü, insan olmanın kıymet bulmadığı, kurumların nasıl çarpık işlediği üzerine yazılmış bir hikaye.Okurken yabancılık hissi çektirmedi hiç, buraların hikayesi gibiydi.Sonra yine Gogol , yapacağını yapmış ve hayaletleri devreye koyuvermiş:) Tabi enteresan ve aslında çok bilindik olan yine insanların olaya yaklaşım şekliydi.