HOŞ GELDİN BAHAR

                               

Blogda ilk yazıyı yazışımın nedenidir İlkbahar. Bahar hep güzel ve iyi şeylerin umudu ,yeni başlangıçların cesaretlendiricisi oldu  benim için.2020 öyle bir gidiyor ki , tam anlamıyla idrak edemediğimiz ama iyi kötü farkında olduğumuz şeyleri bile alır oldu elimizden. Şükürsüzlüğümüzü yüzümüze vurur gibi. Bahar da onlardan biri olma yolunda. Hiç değilse iyi ki anılar var diyorum.

     Hem tekrar hatırlamak , hem de umut etmek adına eski olan bu yazımı tekrar yayınlıyorum, hoş gelecek bahar inşallah diyerek

 ***

Şehir hayatı malum..hem sefa hem cefa..hem iyi hem kötü...kaçıp giden birçok şey olmasına rağmen vazgeçilmeyen bir bağımlılık. "Orda bir köy var uzakta,o köy bizim köyümüzdür" var iyi ki..nefes aldıran,farkına vardıran,kaçıp gidenlerin bir kısmını getirip önümüze koyan.Bu sefer önüme koyup getirdiği şey ise bahar... İlkbahar

Şehirde mevsimler birbirine karışır..başı-sonu,önü-arkası hangi arada-derede şaibeli..şöyle ki;

Anne,bebeğine hamile kaldığı andan kucağına aldığı ana kadar her bir halini yaşar, hisseder.Baba ise doğumhane önünde bebeğini kucağına alır..işte ben de çok uzun vakittir mevsimler hususunda doğumhane kapısında ki baba gibiydim:)

Kar yerde üşütürken kış gelmiş,güneş tepede yakarken yaz gelmiş. Sonbahar ve ilkbahar var ama  geldi-gitti,ne ara başlayıp bitti ? Kompozisyonun sonu iyi,giriş ve gelişme kısmı hep falso:) Sonunda babalıktan analığa terfi ettim ve  gelmiş, gitti bahardan, bahar geliyor,gelmek üzere, geldi haline tanıklık ettim



Küçüklüğümden beri babam ,okul tatillerinde hepimizi toplar köye götürürdü.En başta aile ziyaret edilecek,hasret giderilecek...sonra da buğdaylar biçilecek,çayırlar derilecek,değirmen ve yük taşıma işleri halledilecek,kışa hazırlık yapılacak....üstelik öyle modern tarım falan değil..erkeklerin elinde  tırpan ,kadınların ellerinde oraklar,elle döndürülüp çalıştırılan harman savurma  makinelerinde ayrıştırılan tahıllar, insan gücü merkezli bir yaşam.Görüp yaşadığım, deneyimlediğim mevsim yaz,hem de en kavurucusundan .Haziran ortası-temmuz sonu aralığında hep zaman....tabi artık ne o köy hayatı ne de o insanlar yerli yerinde..her şey hazır,her şey şehirli,vakit geçirmek için ekilip biçilen birkaç sebze,o bile artık minicik balkonlarımızın içinde

Bu sefer zaman değişti...Aylardan Nisan...dağların tepesi karlı, ağaçlar çıplak.. köyün yerlileri kasabada, henüz gelmiş değiller. Köy diyorum ama öyle düz ova değil, dağın etekleri,evleri kerpiçli(tabi kerpiç evler yerini beton evlere bıraktı ortaya karışık bir manzara çıktı şimdilerde) . Yaşadığına dair  ortaya  kanıt sunanlar ise  ben, ailem ve tepemizde  gür sesiyle bağıran siyah, kocaman  bir karga. O da şaşkın bence, insan denilen canlı ile karşılaşmasına daha bir aya yakın zaman varmış :) Kulakları sağır edecek cinsten  bir sessizlik hakim.Sessizlik sağır eder mi demeyin,ediyor. Böcekgillerden fobi kazanmış olan ben, toprağın üzerinde fellik fellik böcek arıyorum yaşama dair bir kaç kanıt görmek adına.Bu hal öylesine tuhaf ki kurduğum 2 cümleden birisi  "anneee! böcek bile yok yaaaa"  :)

Bir vakit böyle sürüp gitti sonra ufak tefek çıtırtılar işaret fişeğini ateşleyiverdi..kulağıma çalınan seslerin peşine düşerken kâh kuru görünen yapraksız ağaçların yanında kâh toprağın üzerinde yalpalaya yalpalaya yürüyen bir böceğin yanında buluverdim kendimi.Normal yaşantımda asla duyamayacağım, farkına bile varamayacağım sesler oldukça volümlü geliyordu.Tabiat yavaş yavaş uyanıyor ve bana unutamayacağım anlar hediye ediyordu. Her yeni gün yeni bir farkındalığa , her doğan güneş yeni bir ziynetini takıştırmış tabiata şahit olmak demek.Karganın bet sesinden usanmış olmalı ki kuşlar ,farklı farklı şakıyıvermeye başladılar..sesler önce tek tük sonra koro halinde..bir de saklandıkları yerlerden gösterselerdi kendilerini şahane olurdu ama olsun..o sesler paha biçilemez..

ve nihayet Bahar'ın açmış ilk çiçeği bir Menekşe ...dökülmüş yaprakların arasından çıkarken yorulmuş belli ki,biraz da kuytu köşe bir noktadan merhaba demiş ama ben yetişene kadar boynunu büküvermiş. Aklımdan geçen ise Halil Cibran'ın sözleri,

-Eğer kış; "Baharı içimde saklıyorum" deseydi,ona kim inanırdı?

Bundan sonra yapılacaklar listesi belli,açan her çiçeğin izi sürülecek,uçan her kelebeğin peşine düşülecek,gelişini beli eden bahara "hoş geldin bahar" denilecek