Kitabın arka kapağından ;
Joseph Jacotot'un felsefesini anlatan Jacques Rancière hem eğitim üzerine çok özgün bir düşünce sunuyor hem de zekâların eşitsizliğini ve bilgi hiyerarşisini bahane eden toplumsal eşitsizlik tasavvurlarına önemli eleştiriler getiriyor. " Özgürleştirmeksizin eğiten aptallaştırır, " diyen Cahil Hoca, eğitimciler ve eğitim sistemi üzerine kafa yoranlar için olduğu kadar siyaset felsefesiyle ilgilenenler için de ufuk açıcı bir kitap.
Kitap hakkında;
1 seneyi aşkın süre önce okumaya aldığım fakat tamamlayamadığım kitabı , yeniden ele aldım ve buradayım :) Kitap hakkında bir şeyler demeden önce birkaç husustan bahsedeceğim.
Okuma rutininiz nasıl bilmiyorum ama yazın en sıcağında bu kitabı okumakla hata yapmışım. Rehavet oluşturan tüm etkilerden uzak durmak oldukça mühim. Felsefe okumasına alışık olmayan bünyeme, roman ya da öykü okur gibi bu kitabı okutmak çok ağır geldi ve haliyle tamamlayamadım. Üstelik bunca vakit elime dahi almak istedim. Üzerimde bıraktığı yorgunluğu ve zihni karmaşayı savuşturmak zaman istiyordu. Kitabın 137 sayfadan oluşuna aldanmayım.
Kendimi hazır hissettiğim vakit, şu yukarıda edindiğim tecrübeleri de ekleyip okudum.5 günde tamamladım okumayı. Sindire sindire, yavaş yavaş. Kitabın anlaşılması hususunda oldukça önemli bu. Tabi dediğim gibi, ben bu türe alışık olmadığım için tüm bunlar. Felsefede aştık diyorsanız no comment:)