GİDEN GÜNLERİM OLDU

 Güneşli ve sıcak bir İstanbul'dan merhabalar.

Mayıs ayı da bitti gidiyor. Saatler, günler, aylar bir garip şekilde gidiyor zaten. Sıkışıp kalmış gibi hissediyorum geçen ömür içinde.

Limon çekirdeklerini filizlendirme işine girişmiştim 2020 Kasım-Aralık'da .İlk filizlenen çekirdeğe bakıp , diğer yerinde sayanlara tembel kızlar diyordum. Gelinen noktada tembel kızlar resmen atağa geçti:) Serpilip, güzel güzel hanım kızlar oldu ikisi. Daha geniş bir saksıya aldık onları, kökleri de maşallah pek bi güzel salınmış toprağın içinde. Geriye kalan 4 filiz tavşan kulaklı olarak kaldılar. İçlerinden birinin kök durumuna baktık, minnacık .Annem " olacak gibi değiller" diyor , hem kök durumuna bakıp hem de kurumaya başlayan minik yapraklarına bakarak .Yine de vazgeçmedik onlardan. Umudumuz var hala:) Bu arada Kasım'da böylesi bir işe girişirken aklımdan tam olarak ne geçiyordu sahiden  bilmiyorum. Uzun bir süre oldukları yerde kaldılar , güneş ile buluşmaya başlayınca kıpırdanma oldu. Her şeyin bir zamanı var !

Pandemi nedeniyle kontrollü ve kısıtlı yaşamın getirisi midir , bilmiyorum ama adımımı dışarı atamama gibi bir garip durum içine düştüm. Sudan sebepler bulup ya da hiçbir sebep bulmaksızın , dışarıda ki işimi halletmek için niyetlendiğim şeyleri , an gelince vazgeçip bıraktım . Böylesi birçok tekrardan sonra gelen bir aydınlanma ve "ne yapıyorum" sorusu tedirgin etti biraz. Üşengeç bir tarafım var olmasına var ama o tarafımı çok iyi biliyorum. Bu hissettiğim garipliğin o tarafımla hiçbir ilgisi yoktu. Sonra da herhangi bir sebebe bağlanmaksızın  dışarıya çıktım. "İşi olmayan dışarı çıkmasın " telkinlerine , kusura bakmasınlar artık, kulak vermeyeceğim.

 

Göktürk Göleti Tabiat parkı denilen bir mekan var.Mangal için ocaklar dikilmiş, masalar arası mesafe bir hayli olan bir yer. Geçen sene gidenler söylüyordu. Sosyal mesafenin korunabileceği ve maskesiz masanızda oturabileceğiniz bir yer. Hafta içi  uğradık oraya, kahvaltı yaparız biraz temiz hava soluruz diye.Bol bulutlu ve oldukça rüzgarlı bir gün seçmiş olmamıza rağmen güzeldi. Hemen girişte birkaç kafe-lokanta tarzı binalar var ama kapalıydı. Pandemiden ötürü muhtemelen.

Mangal ocaklarının çoğunun , baca şeklindeki üst kısmı yıkılmış. Yerdeki yüksek taşı kalmış.Kırık taş parçalarını yan yana dizip , ızgara telini üzerine oturtabildik. Mekan içinde çeşmeler, her birinde de 4 musluk var. Hiçbirinden damla su akmıyor. Neyse ki yanımıza aldığımız bir miktar su yetti. Islak mendil ve peçeteler sağ olsun bir de. Lavaboların kapısında kilit var. Girişte olan bir lavabo açık sadece. Girmemizle ,son sürat kaçmamız bir oldu. Musluklardan yine damla su akmıyor , hal bu olunca da orayı kullanan kişiler, kullanıp bırakmış. Yeşillik, ağaç , temiz hava, uzak mesafe masalar güzel hoş ama bu halden sonra o yeşillikler de temiz değildir muhtemelen. Ve bu ücretli olan mekan, öğleden sonra baya insan aldı içine. Biz saat 14 :30 gibi ayrıldık. 

Sağda solda güzel birkaç çiçek buldum bir de.

Fantastik film açlığı çekiyorum resmen. Diğer türlü hiçbir dizi ya da filmi izlemeye elim varmıyor. Gerçeklikten kaçma  dürtüsü mü? kendime kocaman bir soru. Tabi iyi olanları da , orta halli olanları da tükettiğim için elde pek seçenek yok. Dönüp dönüp onlara sarıyorum. Yok mu fantastik film çekecek bir babayiğit :) Hoş , baya fantastik bir gerçeklik ile çalkalanıyor güzel memleketim. Hayır olsun diyelim.

Elimin altında okunmamış birkaç kitap var. Sanırım onlara başlayacağım. Peşinden bilmem kaçıncı bahar temizliği maratonuna gireceğim. En son yaptığım müzikli challege  ( tık,tık )  yüzünden  olsa gerek aklıma durduk yere de bu şarkı düşüverdi. Onu da bırakıp buraya gideceğim :)

 eyvaaahhhh , eyvaaahhhh,  eyvah eyvah, eyvaaahhhh