TEMMUZDAN NOTLAR

Mevsimler sıraya girmiş gibi burada. Birkaç gün sıcak, yaz rehaveti çöküyor insanın üzerine. Sonra gri bulutlar peşine rüzgarı takıp geliyor ve yağmuru bırakıyor üzerimize. Sıcak,  yerini serin havaya bırakıyor, bir miktar da tatlı bir üşüme hissi veriyor. O tatlılık sıcaklığın rehavetini ortadan kaldırması yüzünden, yoksa hırkaları çekiveriyoruz üzerimize. Bir iki günü böyle geçirince yaz tekrar geri geliyor ve gri bulutları kovalıyor. Gökyüzü açık, berrak ve masmavi, bugünkü gibi. Pamuk tarlası gibi pofuduk bulutlar bir şeylere benzetiliyor muhakkak çocukluğumdaki gibi. En son , gökte sinirli bir ejderha yan çevirmiş başını kükrüyordu misal :)

Aşağı yukarı aynı seyirde ilerliyor ben de olup bitenler. Tekrara düşmeye başlayınca yaşam, o ilk zamanlardaki ilgi azalıyor   haliyle. Oturdum , ekrana sarmaya başladım biraz bu yüzden. TLC 'de eski evleri satın alıp, komple tadilata giriştikleri programlar var. Duvarlar yıkılıyor, tezgahlar parçalanıyor, banyolar sökülüyor falan. Garip bir şekilde rahatlatıcı geliyor :) 

Tahta salıncağım boynu bükük kaldı bu aralar. Eskisi kadar halini hatrını soramıyorum. Tembellik yapmak için hamağın düğümlerine uğruyorum. Kendisi de pek seviyor miskin miskin salınmayı. Öyle ki bazı düğümlerini örümceğe vermeye hiç üşenmemiş. Fakat, örümcek onun gibi değil, ince ince işleyip örüvermiş evini. Güneş vurduğu zaman  işçiliği meydana çıkıyor örümceğin ama bilmiyor ki evinin temeli en başından beri mahkum yıkılmaya. Kenarlardan birini eş geçtiği için usul usul sallanıyor evi ya da kim bilir pöfür pöfür sallansın diye bile isteye bırakmıştır kenarı köşeyi :) sözün kısası, birlikte takılıyoruz şimdi.

Akşam karanlığında bahçemizi turlayan bir kirpi, sabahın erken vakitlerinde meyve ağaçlarına saklanan , evimizin karşısındaki çeşmeye su içmeye gelen ve henüz iyi uçamayan bir kuş yavrusu yeni komşularım oldu. Annesi olduğunu tahmin ettiğim kuş günde birkaç kez gelip konuyor dallara. Arada bir takılıyorlar gözüme ve hızlı hızlı saklanmaya gayret ediyorlar. Varlıklarını biliyor olmak iyi hissettiriyor.

Etrafımdaki her şey, ölüsü dirisi, yaşı kurusu , her ne varsa renk cümbüşü içinde. Bu denli rengin içinde renksiz kalışım( en azından böyle hissedişim) biraz can sıkıcı oluyor ama o renklerin içinde vakit harcamak aynı zamanda iyileştiriyor. Kendi renklerine boyuyor olmalılar beni, içime dolan tayfların başka ne sebebi olabilir ki ? 

Göğün göğsündeki ay, gündüz ayrı gece ayrı güzel. Sanırım bu aralar en çok ayı izlemeyi seviyorum. Hava berrak olduğu zamanlarda her vakit izleyebilmek mümkün. Senenin ilk ayının ( Muharrem 1446) seyri hoş gidiyor. Annem  de iki gündür yanımızda, daha da güzel oluyor.

Ağzı gözü yamultan ekşi erikler kıvamına geldiler, her yer sarı - kırmızı, sulu sulu ve tatlı, çok bi tatlı. Bir tek kabukları saklıyor içindeki o dayanılmaz ekşiliği. Mükemmel denge,  tatlı ve ekşinin ahengi...Elmalara daha sıra gelmediği için bahçelerde sadece erik ağacı var dedirtecek kadar çoklar yeşilin içinde. Etrafımdaki tüm renkleri yer yer paylaşıyorum instada. Bakmak isterseniz şayet buradayım  

Dallarda kurumuş dutlar rüzgarın etkisiyle pat pat yeri serili örtülerin üzerine düşüyor şimdi.  Ben örümcek arkadaşımla sallanıp dururken birkaç tanesi de kafamıza isabet etti.