DİREKSİYON GÜNLÜĞÜM

 Şubat 19

Birinci gün... debriyaj ile tanışma 

Sakin olduğumu düşündüm, tamam birazcık heyecanlı ama normal, normal olmalı yani.. farkında değilim ya da normal dediğim halin aslında normal olmadığının...daha sakin bekleniyorum ikinci gün için.

Biraz karmaşık, biraz beni buraya kim çıkardı tadında feryat ediş..... azıcık pişman mı oldum ne? çok gerekli miydi diye bir soru geldi oturdu zihnime.... çık aklımdan😣

******

İkinci gün....fren neydi  ?

Hareket eden aracın kendi kendine durmasını bekliyorum galiba zira bu denli unutuyor olmak normal değil. Hoş, unutmadığım zaman da içi dışa çıkartacak eylemler içindeyim. Ortası niye yok, niye ya hep ya hiç...

Sakinim diye kandıramıyorum artık kendimi. Düzeltmeye çalışmak yerine kabullenmeliyim belki de. 

******

Üçüncü gün... Uyuyamıyorum, ne saçmalık ama🤢

İlk iki güne nazaran iyi olmayı beklerken daha kötüye gittiğime dair kendime teşhis koydum. Son raddeye geldim derken üst üste gelen doğru hamleler ölüm öncesi gelen aldatıcı canlanma hali mi bilmiyorum.

Hallettiğim meseleler var ama yeterli mi ? Hem de hiç değil... Bildiğim şey yüzüme de söylendi, ilginçtir çok da etkilemedi.Ders sonu babamla birlikte yaptığımız pratikteki en parlak halimi sürüş hocası henüz görmedi ama bana çok iyi geldi. Yarın olsun bakalım bi.

******

Dördüncü gün.... tükenmişlik

Her şey ama her şey ters ...bir dip varsa , sanırım o tam da burası.. oturup sayısız video izledim,  başım çatlıyor... sanırım ne denli fıtık varsa mevcutta olan hepsini de harekete geçirdim kendimi direksiyonda kasmaktan. Bir de müjdeli haberi aldım, sınav kağıdım çıkmış Pazar'a.🤒

******

Beşinci gün... tünelin ucu

Gece her ne olduysa, dünkü performanstan eser yok... rahatlamış bir halde bitti ders ve ne yazık ki bu son ders. Bugünkü iyileşme hiç değilse bir gün öncesinde gerçekleşseydi, bugün üstüne biraz daha koymuş ve daha bir oturtmuş olurdum becerilerimi.En azından böyle düşünmek daha ferahlatıcı olurdu , nasılsa elde var iki diyerek.

Annem , sen çok paniksin, der hep ama ben inatla yok derdim. Öyleymişim...Stres eşiğimin bu denli düşük olduğunu deneyimlemek sinir bozucu. Oldu oldu, olmadı canım sağolsun demek bile zaman aldı.Hoş, bir miktar sızlatıyor yine de , demek ki gerçek bir inançla diyemiyorum hala bu cümleyi...hem de ne için...ne aptalca

Bakalım artık, ya senin maceralarını gömeceğim bloğun gizli dehlizlerine ya da öyle böyle oldu diyerek açık edeceğim seni herkesciklere...

******

Pazar

Yedinci gün....Kaldım.

Eğitim aldığım aracın debriyaj ayarına alıştım ama sınavda yeni araç verdiler. Kavrama noktası diğeri ile aynı değil ve benim alışkanlık hiçbir işe yaramadı. İlk stopta gelen panik  bir dakika içinde peş peşe diğer stopları getirdi .Neden bu aracı verdiniz diyince hayal kırıklığı yüzünden, cevap; parmak ucuyla belli oluyor kavrama. Ne diyeyim 😞

  

Kendimi kandırıyorum belki de 😞 

Eve dönünce çocukça serzenişte bulunmuş olmama daha çok sinir oldum, üzüldüm. İnsan bir eylem yaparken yaşına başına bakar be kızım... aklıma geldikçe kızıyorum hala kendime😡

*****

28 Şubat

Sabahın erken vaktinde parkura gidiyorum.Bu ikinci gündü ,  yanımda babam var.  Arabayı stop ettirmemeyi öğrendim, en azından bizim arabada debriyaj diye bir dert kalmadı. Çok daha önceden yapmamız gerekiyordu bunu. Neyi bekledik bilmem ki. Kursun bir ders fiyatı( 1,5 saat) bin beş yüz lira. Benim sorunum da bir ders ile çözülecek gibi değil zaten. Yeniden ders alma fikrini eledik. Başka ne yapacaktık ki hem. 2.sınava gireceğim. 4 hak veriliyor, olmazsa hepsi boşa gidiyor. Ehliyet isteyen yeniden kursa kayıt olmak zorunda. Böylesi bir garabet var ne yazık ki. 

*****

3 Mart

Pişmanlıklar... pişmanlıklar...

Debriyaja yetişememe gibi bir sorunum var. Koltuğu son noktaya kadar öne çekiyorum, arkasını da öyle...baston yutmuş gibi bir pozisyon.sağlıksız ve yanlış...buna rağmen debriyaja sonuna kadar basmaya çalışınca koltuk ile temasım kesiliyor.Ondan sonra gelsin bel ağrıları, bacak ağrıları... Değmez, biliyorum ama giriştim bir işe...Kendime kızıp kızıp söyleniyorum...muhtemeldir ki ehliyet alsam bile böylesi konforsuzluk ve ağrılar sebebiyle araç kullanmak yalan olacak. Asker alımı için boy ölçüsü kuralı gibi, bir boy ölçüsü kuralı olmalıydı bu ehliyet için de. Baştan durumu bilip ona göre yol çizerdim en azından. Kardeşimin dediği , siz bir ellilerin sorunu bu , doğru galiba 😞

******

5 Mart 

Çarşamba 

Sayısız video izliyorum.Kısa boylular debriyaj yetişememe  diye aramalarım hadsafhada. Bel , kalça ve bacak ağrısının elinde kaldım. Söyleyince de garip garip söyleniyor herkes, nasıl olurmuş. Oluyor işte.Anlatamadım derdimi kimseye, Sürüş hocam ,aynı boydayız ,dedi...haklı , sahiden aynı boydayız ama yok.Türkçe aramalar sonuç vermeyince ingilizce aramalar da yaptım. Bir videoda adam bu sorun için koltuk ayarı yanısıra popoyu öne al , yatık dur tavsiyesi veriyordu. Bugün o tavsiyeye uydum ve inanılmaz rahatladım. Tabii önceden yüklenmiş bel ağrılarım mevcudiyetini koruyor ama debriyaja uzanırken koltuk ile temasım hiç kesilmedi. Ağrılarımın sebebi ortadan kalkmış oldu böylece.Ne olurdu ben bunca ağrı ile uğraşmadan denk gelseydim bu videoya.

Sınavda tüm istenilenleri eksiksiz tamamladım. Bugün son veriyorum çalışmalara. Bu sefer her şey yolunda gidecek umarım.

*********

7 Mart

Son defa...

Dün akşam direksiyon hocam telefon açtı, sınav öncesi gel biraz çalışalım dedi. Nasıl mutlu oldum böyle incelikli davrandığı için. Mecburiyeti yok sonuçta, ders almayı da istememişim. Kendi hakkından feragat etmiş, kurs ile iletişime geçmiş , onlar da hocanın niyetine aynı iyilikle karşılık vermiş. Böylece sınav öncesi eğitim aracıyla son bir sınav denemesi yapmış oldum. 

Kendi aracımızı çok daha iyi sürüyorum,bu net.  Evet , hata yapmadan tamamladım ama rahatsız ediciydi biraz. Farklı araç olunca yaşanabiliyormuş, tabii acemi olduğumdan yoksa iyi bir sürücü anında adapte olur. Velhasıl kelam şayet bugünkü sürüş olmasaydı, bugün yaşadığım garipliği sınav günü yaşayacaktım. Ve muhtemelen paniğim artacaktı. Bı tık germiyor değil bu durum beni ama iyi düşünmek istiyorum. Yapabildiğimi çokça kanıtladım kendime. Cumartesi sınav var. İnşaallah bu sefer sakinliğimi koruyup , panik butonumu devre dışı bırakacak, nihayete erdireceğim bu meseleyi.

******

Cumartesi....9 Mart

Bitti....Nihayet...Bir süre araba görmek istemiyorum😅

Kendi aracımızı çok daha iyi sürdüğüm gerçeği güncelliğini koruyor hala tabii, ağrılarım da yok denecek kadar azaldı. Sınav stresi ve karmaşası ortadan kalktığına göre, kendi gerçeğimi daha da ilerletmek kalıyor bana. Güzel bu.

Bu arada söylemeden geçmeyeyim. Otomatik aracımız olmadığı ve bu niyette olan da olmadığı için mecburiyetten manuel ehliyet yazdım. Ben gibi mecburiyetiniz yoksa inanın uğraşmaya değmez manuel araç.👊

Hakkımda ve İstanbul trafiği hakkında hayırlı olur umarım 🫣