AĞAÇ EV SOHBETLERİ 172

 

Sevgili sadevederin(tık,tık ) bu haftanın sohbet konusunu şu şekilde belirledi; 

Eskiden anlamadığınız ama şimdi anladığınız bir şey var mı ?

Efendim okul hayatım boyunca ingilizce ders notlarım 5 olsa da kesinlikle hiçbir şey anlamadım. Sonra okul hayatı bitti uzunca bir süre önce , geçtiğimiz senelerde belediyenin ücretsiz kurslarına kayıt oldum (b1'e katıldım en son)  ve o da ne, onca seneki eğitimden anlamadığım şeyin çok daha fazlasını anlar oldum :) 

Hayvanları uzaktan seven ama asla temas edemeyen ben yine birkaç sene evvel temas ederek, dokunarak sevmeye başladığım kedi sayesinde  anlayıp algıladığım şey elbette ki ilk ve özel olan oldu.

 

Söz olarak çok işitip dinlediğim ama kendi dünyamda yer bulmadığı için "nasıl olur yaaa, olur mu öyle şey"  dediğim akrabalık ilişkilerinin tam da söylenilenler  gibi olduğunu anladım bir de. Ne eksik ne de fazla :) 

İtiraf etmeliyim ki bu biraz can acıtıcıydı. Üstelik huzursuz edici. Toksik bir ilişki türü zira ben hala atsan atılmaz satsan satılmaz kafasında olanlardanım, yani eski kafalı :) Oysa arkanı dön ve çık diyorlar. Çocukken bağlandığın , hevesle yanlarına koştuğun , beni üzüp incitmezler hatta herkese karşı en önde savunurlar dediğin akrabalar, sen onlara karşı verici olduğun için varlarmış. İlk itirazda, "ben de varım"  dediğin anda ufak ufak soğuk havalar esmeye başlıyor. Fark ediyorsun elbet ama görmezden gelip geçiyorsun. Bıçak gibi kesip atmak hem o yaşanmışlıklara hem de o duygulara haksızlık diye düşündüğün için. İğnelemeler, laf kondurmalar oluyor, es geçiyorsun ama an geliyor "ben de varım" deyip karşılık veriyorsun. Böyle böyle iyice açılıyor aralar. "İşim vardı, kafamı kaşıyacak zaman bulamadım" gibi sözlerin yalan olduğunu bile bile" n'apsınlar, hayat şartları ister istemez bu hale getiriyor" diye kılıf uyduruyorsun. Aynı şartlar başkalarıyla aynı olmuyor kesinlikle ama :) zaman bulmak ve zaman ayırmak deveye hendek atlatmak değilmiş. Gelinen sonda herkes her şeyi bilir hale geliyor ve arada kocaman dağlar sıra sıra uzanıyor. Bir diğer kuşak ile de farklı farklı senaryolar ama fitilin ateşlenme noktası hep aynı. Ben de varım !  Son raddede , yitip gidenler köşeye alındığında şu sonuç elinde kalıyor. Sen başlı başına birey bile olamıyorsun, ya annesinin kızı ya da babasının kızı. Asıl hedef ebeveynler elbet :) Ve onlar göçüp gittiğinde ( Allah uzun ömürler versin) o da olmuyorsun. Kuzenlerimin başına gelmesi bu gerçeği ilk fark ediş anımdı. 

İşi gücü olmayan insan etrafındakine sarıyor, bu net. Uğraşacak bir şeyler, edinilmiş bir hobi vs. olmayınca akraba denilen ilginç varlık kaynattığı kazan ile yaktığı ateşte hem çevresini hem kendisini harlayıp duruyor.  Oturup karşılıklı konuşmayı da beceremediği için ve sürekli imalar, aracılar vasıtasıyla iletişim adı altında iletişemediği için bu varlık,  çözüm asla olmuyor. Olan şey bayramda seyranda bile birbirine uğramayan ama dışarıya karşı yoo, herkes çok iyi numarası yapan ibretlik manzaralar. Evet, tüm bu gerçeği anlamam yakın zamana denk gelir, maalesef :(

Bir de hayat kısa, 40'lar geliyor :) Selam olsun Bastiani Kalesi'ne.