MASUMLAR, ZEBANİLER VE GERİYE KALANLAR

 

3.sınıfa giden yeğenim  " hala , savaş çıkmış, her yer çok kötü olmuş, bizde de olur mu" diyordu telefonda 2-3 gün önce. Oturup haber seyretmiyor elbet ama bir şekilde denk gelip, haberdar olmuş. Büyüğü böyle söyleyince, onun  sorusunu  işiten küçük kardeşi " hala , ben ablamı kaybetmek istemiyorum" diye ekledi hemen peşi sıra telefonda. "Bizden çoook uzak onlar kuzum, bir şey olmaz bize"  deyip durdum ikisine de,  fiziken ve fikren hiç de uzak olmadığını bile bile. Bir de "haberlere bakmayın bakim, sizin izledikleriniz çok güzel, onları seyredin" diye  ekledim. Denk geldikleri şey , savaşın ne olduğundan habersiz olan bu iki küçüğü böyle etkilerken savaşın cehenneminde kalmış çocukların nasıl etkilendiklerini tahayyül etmek havsalamın çok çok ötesinde bir durum. Çocuklarına üzülmesinler diye yalan söyleyemeyen, söyleseler bile onları içinde bulundukları gerçeklik yüzünden teselli edemeyen anne ve babaların,  çaresizliği ve göz yaşları ile dolup taşan bir yer oldu bu canına yandığım dünya. 

Yüreğinde zerre kadar merhamet taşıyan insan , günlerce ekranlarda ve sosyal mecralarda dönen savaş atmosferine karşı kayıtsız kalamaz. Kayıtsız kalınmadığı  dünyanın farklı birçok noktasından  paylaşılanlar ile gözler önüne seriliyor. İnsanlık adına umut var hala denilecekken , o umut da sert bir yumru gibi insanın boğazında düğümleniyor. Her şey farklı ve sahte olabilir ama acı ve gözyaşı ortak ve gerçektir dedirtmiyor bu iki yüzlü dünya. 

Öldürülen çocuklar arasında ayırım gözeten, saç ve göz rengini kıyas eden , kendinden gördüğüne üstünlük atfedip  kendinden saymadığına böcekmiş muamelesi yapan, dünyanın elinde kalmış olan bir umut insanlığı ayaklar altında ezmekten zevk alan  zebanileri görünce içimdeki öfke büyüdükçe büyüyor. Dilimden ve gönlümden onlara dair merhamet sözcükleri ve geleceklerine, sistemlerine, ülkelerine dair hoş temenniler dökülmüyor. Sonra içlerinde olan masumlar geliyor aklıma, Allah'a havale ediyorum, zalimlerin zulümlerini başlarına çevirsin duası ile.  Bosna, Irak, Suriye, Doğu Türkistan, Afganistan, Filistin ve onlarcası , savaşın durması için ( güya tabi) verilen çabanın ve dayanışmanın birazına sahip olabilselerdi , dünya bugün olduğundan çok daha yaşanılır bir yer olabilirdi. Ne denli maharetli olursa olsunlar, ne çok kılık değiştirirlerse değiştirsinler   , diledikleri algı çalışmalarını yapadursunlar alay eder gibi , zebani   zebanidir. 

 Biz varız bir de tabi olup bitene bakınca,  ama yarın ama yarından da yakın avuçlarımızda benzer bir ateşi tutacağımıza dair bir gerçeğin hazin inancı ve dilimde yine aynı dua ile, Allah'ım zalimlerin zulümlerini başlarına çevir, masumları aralarından selamete çıkar.(amin)

Hoş bir konu değil ama not düşmek adına paylaşmak istedim bunları. Bu gün için bir not daha düşüyorum blog tarihime. Efendim 3 mart 2022 itibari ile yeni normal, yani eski normalimize  geçiş yaptık. HES zorunluluğu kalktı, maskeler de öyle. Testler hak getire. Tabi kapalı yerlerde havalandırma ayrıntısı olsa da bu saatten sonra dikkate alınır mı bilemedim , zaten çoktan yarı yarıya çıkmıştı maskeler. Hoş, bu sabahki manzara dünkü ile aynıydı, değişiklik yoktu ve buna bir miktar şaşırdım. Hurra deyip aceleyle yeni normale geçilir diye bekliyordum ama gördüğüm kadarıyla insanlar temkinli hala. Ben de çıkaramadım ama temkinli olma hali mi yoksa alıştığım ve çıkarmayı garipseyeceğim için mi henüz karar veremedim. Gelecek günler ne gösterecek bakalım bizler için.

Bu arada hava bugün buz gibiydi , üstüne sabah saatlerinde aralıklarla yağmur-dolu yağışı vardı. Minik minik boncuklar şeklinde hoş bir görüntü olmasına rağmen üçüncü cemre öncesi sağlam vuruyor soğuğu. Bahar gelmeden önce son yoklamaları yapıyor gibi. Baharın elini eteğini çektiği onca yer sitem etmeyecek mi ?

öyle bir yerdeyim ki - selda bağcan