EMİRGAN - BİRAZ NEFES

 

Plansız bir ziyaret oldu bizimkisi. Evde bi hayli bunaldık ve biraz nefes alalım diye evden çıktık. Vakit öğleni geçmişti , üstelik akşam sekiz sonrası sokağa çıkma kısıtlamasının olduğu pazar gününü seçmiştik. Mesafede bir hayli var ve mis gibi İstanbul trafiği. Bu yüzden 1,5 saat gibi bir süre dolaşabildik koruyu. Yetmedi bana, o denli hasret kalmışım engelsiz gökyüzüne bakmaya :( 

Çoğunlukla mahalleyi gördüğüm için pandemi süresinde herkes bizim gibi bir nefes deyip mi atmıştı kendisini yoksa pandemi sadece bize vardı da, buralara hiç gelmemiş miydi bilmiyorum. 

Kasımın son günleri hazırlanırken vedaya  ,Sonbahar bütün renklerini , güzelliğini sererek ortaya görkemli bir kapanış yapıyor adeta.   Gözüm gönlüm açıldı resmen :)

    

Alan oldukça geniş. Bahar aylarında bu genişlik yetmiyor elbet. Bilenler bilir, bilmeyenler de lale zamanı haber bültenlerinden görmüştür elbet. İnsanlar neredeyse dip dibe oturuyor o vakitlerde. Sonbaharı sevmek için güzel bir neden de bu kalabalığın uğramamış olmasıydı buraya :) Bir çok oturma yeri boş, çimenler özgür kalmıştı. Yürüyüş yolları da sakindi. Ferah ferah dolaştık koruyu.

         

         

        

Kuş ve sincap sesleri her yerde. Yeşil papağanlar dadanmış resmen. Bi hayli vakittir gelmiyorduk buraya, o zamanlar hiç görmemiştim ama bu sefer birçok ağaç dalına uçarken gördüm papağanları. Nasıl güzel ve farklı bir yeşildir o, hayran kaldım.  Maalesef telefonumun kamerası o mesafeyi yaklaştıramadığı için  fotoğrafını çekemedim ama yaramaz sincaplardan birini ve bir kelebeği yakalayıverdim. Yaramaz sincapların ağaçlarda ki kavgalarına da şahit olduk elbet. Bu arada sebep az çok belli oldu bana göre. Her ağacın hemen dibinde saklanılan yemişler var. Birbirleriyle dalaşıp , gidip saklı olan yemişi çıkarıp hızlı hızlı yedi bazıları. Mevzu ekmek kavgası anlayacağınız:). Bu arada fark ettiniz mi bilmem, birkaç senedir İstanbul'da kelebekler bi hayli görünür oldu. Mahallemizde bile uçuşan, balkonumuza kadar gelip dans edip kaçanlar var. Bu güzel bir şey. Onca çektiğim kelebek fotoğrafı içinde İstanbul'da ilk çektiğim kelebek fotoğrafı da bu oldu. Malum, yerlere yatıp peşinden koşturamıyorsun buralarda :) Kanatlarının üstü kırmızı, beyaz ve siyah bu kelebeğin. Sakladı o güzelliğini .Köyde de, balkonda da, burada da yakalayamadım o halini. Bir de bazı sarı kelebekler böyle, durdukları yerde asla açmıyorlar o kanatları tamamen :)

Dönüş yolunda ise arabanın camından çektiğim gökyüzü fotoğraflarından biri bu. Ağacın dalı ve güneşin konumu ne de güzel denk düşmüş öyle. Plansız çekilen fotoğrafların daha şahane çıktığını düşünenlerden misiniz? Benim inancım bu yönde kuvvetleniyor zira:) Gökyüzü kadar huzur veren, dinginleştiren çok az şey var gibi geliyor.