AĞAÇ EV SOHBETLERİ 40

Ağaç Ev Sohbetleri ile merhaba blogcum.

Bu haftanın konusu  benimdüşüncelerim blog sahibesi tarafından belirlenmiş.Sohbetin konusu ise şu ;

  "İlk kez bir bayramı ülkece evde ve yalnız kutluyoruz. Bu durum size ne hissettirdi? Eski bayramlarınız nasıldı? En güzel bayram anınız nedir? Bizimle paylaşmak ister misiniz?''


"Nerede o eski bayramlar"  kokulu bir konu olmuş bu hafta.İlk kez değişik bir bayram deneyimlediğimiz ortada ama ilk kez korona yüzünden deneyimlediğimiz çok şey olduğu için çok da garipsemediğimi öncelikle söyleyebilirim sanırım :)



Bayramı evde kutlama ya da yalnız kutlama gibi durumlara bir vakittir aşina olduğumuzu düşünüyorum  zira ev denilen şeyi  tatil adıyla , yalnız denilen şeyi de kafa dinleme olarak uyguluyor bu toplum uzun zamandır.Kullandığımız kelimeleri değiştirdik sadece yoksa paket içeriğimiz böyle olmuştu.Bizim cenahta da bir iki senedir başladı böyle bir şey ,yapan kişi sayısı az olsa da , ki hiç haz etmiyorum.


Öte yandan tüm o "nerede eski bayramlar" sitemlerinin bizatihi bayram ile ilgili olmadığı da ortada benim için.Aranılan şey kaybolmaya yüz tutmuş olan kültür mirası . Kaybolmaya yüz tutmuş olan şey bu denli kıymetli bir şey olunca hak veriyorum elbette tüm o sitem ve hüzünlere.Ben de demekteyim benzer sitemleri.Çocukluğumda ki gibi  her şeyin mutlu ve şeker tadında olduğu bayram ritüllerinin ,zoraki ve gönülsüz tekrarlara dönüştüğü gerçeği incitiyor .Yine de ,kendi adıma  ben o topun içine elimden geldiği kadar girmemeye gayret ediyorum.O çocukluğumda ki sevincimi muhafaza etmeye çalışıyorum.Kültür kısmını köşede tutup, bayramın kendisine gelecek olursam bayram hiçbir şekilde eskimiyor bende.Ona dair beklentilerim,isteklerim ve sevincim değişip ,azalmıyor. Yasak var bunca hazırlık niye denildiğinde dediğim şey ;


-siz sadece insan ziyaretinden ibaret mi  sanıyorsunuz bayramı.


Ramazan içinde benzer şeyler söylenir oldu,nerede o eski ramazanlar.Ramazan hep aynı ramazan da, insanlar aynı değil işte.Uzun ve derin konu,girmeyeceğim :)


Eski bayramlar denilince herkes gibi benim de en çok çocukluk zamanlarımın tadı gelir aklıma.Mahallede ki tüm çocuklar ellerimizde poşetler kapı kapı dolaşıp bayram kutlar şeker alırdık.Üzerimizde yeni alınmış bayramlık elbiselerimiz,hep bir ağızdan koro halinde "bayramınız kutlu olsun" .Apartmanları ve mahalleyi inletirdik :) Bayramların 2.günlerinde ise anne-babamızın ellerinden tutar ziyaretlere tren,vapur,otobüs  üçlüsü ile giderdik:) Mesafe uzak olunca oluyordu öyle ama hiç şikayetçi değildik.Tabi yorulan beni ve kardeşimi de dönüş yolunda taşımak zorunda kalan anne ve babam farklı düşünüyor olabilir :)


Bayramların en güzel anı benim için hiç değişmedi.Bayram namazından dönen babam ve erkek kardeşlerim ile önce bayramlaşmak ve annemle onlar camiden dönmeden önce hazırlamış olduğumuz  sabah kahvaltısına oturmak.Kahvaltı kısmı aynı kaldı ama ne yazık ki bayram namazı kısımından nasiplenemedik.Bu nedenle burukluk vardı haliyle.


Diyeceklerim bu kadar .Dileyen herkes sohbete katılsın.