KAR VE ŞUBAT

Şiire Gazele - Ahmet Koç 

Aynı zaman diliminde dört mevsimi yaşama ve yaşatma özelliği olan caanım İstanbul...Senden başka var mıdır bir tane daha acep? 

Şubat kapıyı kapatıp gitmeden evvel beyaz örtüye boyadı bizi. Sanıyorum ki son raddede İstanbul'un kar görmeyen yüzü kalmadı. Okul tatil haberleri ilk geldiğinde bizim buralarda güneş parıl parıl parlıyordu. Minicik beyaz kar tanecikleri birkaç dakika görünüp sonra kayboluyor, birkaç saat ortada görünmüyor, sonra hooppp yine nazlı nazlı salınmaya başlıyor ve tekrar kayboluyordu. Haberlerdeki İstanbul ile bizim burası hiç birbirine benzemiyordu. O güneşe kanıp balkona atınca kendini yediğin ayazı unutmuyorsun elbet ama güneş var mı var, dallarda çiçekler açmış mı açmış, daha ne olsun :)  O günün sabahında, babamın sabah namazı dönüşü avucuma koyduğu küçük bir kar topuydu temas edip hissedebildiğim sadece. 

ÇAKIL TAŞLARI

 

Yalan Dünya - Selda Bağcan

 

Durduğun yere göre anlam kazanan ya da anlamını yitiren koca bir nehir akıp gidiyor önümden. Herkes nehrin bir kenarında ama öyle ama böyle hemhâl olurken   oturduğum küçük bir taşın üzerinden ayaklarımı ıslatıyorum sadece. Avuçlarıma tutuşturulmuş küçük çakıl taşlarını arada bir fırlatıyorum o nehre hangi duygu ile yaptığımın farkında olmayarak. Birkaç tanesi sıkı sıkıya duruyor avuçlarımda. Ya o nehre ait değiller ya da bana. İyi ama niye avuçlarımın arasındalar?

DERTSİZ BAŞA DERT ALMAK

 

Minik diş problemleri yüzünden diş hastanesine gittim (devlet) . Sorunlu diye bahsettiğim kısımların hiçbirine sorun var denmedi. Bazısı içinde estetiğe girdiğinden yapılamayacağını ve dişe zarar vermemek adına yapmamam gerektiği tavsiyesi aldım. Fakat,  bir dolgumun biraz kırılmış olduğu söylendi ve "bunu yenileyelim" dedi doktor. İyi madem deyip sorunsuz bir diş için dişçi koltuğuna uzanıp hekime teslim ettim kendimi. Birkaç gün geçti bunun üzerinden ve kafama vurup duruyorum sürekli.  

Dolguda bir sıkıntı var tam olarak çözemediğim. Çiğneme rahat olmuyor, dişim çivi gibi alt dişe vurup duruyor. Açısında mı yapısında mı bilmiyorum var bir uyuşmazlık, bir denk gelememezlik. Üstelik diş eti ağrısı, hava alma , çene de sızı gibi ek ağrılar yüklendi bünyeme.Dolgunun ertesi günü tekrar görünmüş, problemi anlatmıştım. Dolguda sorun yok, çene de kapanıyor ama küçük bir rötuş yapacağım yine de dedi, öyle de yaptı ve 10 gün kadar beklememi söyledi. Birkaç kez ufak dolgular yaptığımı, böyle bir sorun hiç yaşamadığımı söyleyince bazen olur deyip yol verdi bana. Gün geçtikçe ağrılarım da artıyor ve zamanla düzelir dediği halde hiçbir iyileşme yok.

Ağrım, sızım, şikayetim olmayan bir diş için dönüp duruyorum şimdi. Akılsız başın ağrısını çekiyorum resmen. Bu hadise bana ders sana da tavsiye olsun blogcum. Etiketi ne olursa olsun, sen yine önce bi kendini yokla ve "gerek yok, istemiyorum" demeyi öğren. 

KABUK

 

Uzaklara Savrulalım - Perdenin Ardındakiler & Mark Eliyahu

Bildiğim ama fi tarihinden beri görmediğim, bir vesile ile bu sene ilk kez yan yana geldiğim,  falancının kızı diye tanınır olmamdan başka yolda görse beni tanımayacak ( hoş, evde de tanımadı , başka biri sandı uzun vakit )   , herhangi bir yabancı gibi yanımdan geçip gidecek uzak bir akrabamın,  17'li yaşlarımda lise öğrencisi iken( fi tarihi latife değil bu arada) yaptığım bir tercih üzerinden benimle ilgili bir kanaati ve bana giydirdiği kabuk ile yüz yüze gelince yaşadığım şaşkınlık ve ürperme yeni senenin bana getirdiği en tuhaf şey oldu. Nerelerde, kimler kimlerle sohbet ederken ben nasıl oldum da sohbetlerinin bir parçası oldum diye tilkiler cirit atıyor zihnimde. 

Beni, ben olmadığım ve ne yalan söyleyeyim hak ettiğimi de düşünmediğim bir kıymete atfedir oluşları rahatsız ediyor. Ekmeğini ye bu işin diyemiyorum çünkü. Aklı karmakarışık olan o yaşlarda saydığım farklı sebeplerden her biri için benim katkım olduğunu yadsımıyorum elbet ama bir tanesinin öne çıkarılmış olmasından ve üzerime dikilen elbiseden ne denli sorumluyum? Zurnanın zırt dediği yer bu yer işte.

Kendini bulan , yapıp ettiklerinin sorumluluğu alan şimdiki ben bile insanların kabuğuma bakıp biçtikleri değerin ya da yükledikleri anlamların yükünü  hissediyor ve bundan vazgeçin diye sitem ediyor iken o kafası karışık kızın omuzlarına bindirilmiş yükünü nasıl göğüsleyeyim şimdi ?