KULLANILMAYAN DUYGULAR PAS MI TUTAR ?

En çok sorulan sorulardan biri , özlemedin mi? Sonra ayıp olmasın diye verilen "yoo özledim tabi" yanıtı.Ayıp olur duygusu, yalancı olmaktan daha ağır basıyor bazen,ne yazık ki.Özlerdim önce, yaşım şimdikine nazaran daha genç iken, sonra kavuşurdum.Bir ara yine özlerdim sonra yine kavuşurdum.Tekrara düşerdi bu duygu ,sonra alışkanlığa .Şimdi  teknoloji de sağ olsun,seslisi görüntülüsü derken herkes yanı başında.Özlemek denilen bir şey kalmadı ki ortada.

Duyguları dışında olanlardan olmadım hiç.Tam aksine duygusuzluğum ile etiketleniyorum daha çok.Hoş ve naif duygular sebebiyle ağlayabileceğim tahayyül bile edilemiyor.Oturup anime izlemiş ve ağlamış bir bünyeyim oysa :) Fakat gerçek şu ki , empati ile var olan hisler , kendi dünyamda karşılık bulmuyor.Öyle sarılarak, öpüşüp koklaşarak , sevgi sözcükleri sıralayarak bir varlık sürdürmüyor duygular bende.Sınırlı ve kıt kaynaklar bende ki. Bu yüzden kardeşim bile birden gelen öpücüğün peşinden neden arıyor."abla, doğru söyle n'oldu" :):) Beklenilmedik bulunmak katma değer olur mu ki:)

Bir tek küçük çocuklar da durum böyle değil.Bünyemde yok dediğim her şey onların yanında var oluyor birden. Bilhassa yeğenlerim de. Sonra fark ettim ki, sevdiklerim,özlediklerim dediğim herkes küçükken biriktirdiğim insanlar.Zaman geçtikçe o insanlardan başkalarını alamamışım içime.Hayat sınarken beni   duyguların ölçüsü  değişmiş elbet , güncellemeler yapmış her daim ama varlığını bir şekilde sürdürmeye devam etmiş.

manxcat /kuyruksuz kedi: ya sevmezsen beni?  yazısında neden insan sevmem temelinde kendi hissiyatını yazarken düşündürttü aslında bana tüm bunları.Neden insan sevemem? Halbuki sevmek hali baya popüler ve arzulanan bir istek, her ne kadar "sevilecek insan var da sevmedik mi"  sitemlerini getiriyor olsada. Burada sevmek halini sırf karşı cinse yönelik almayın.Tabi sadece sevmek duygusu ile de sınırlamayın.

Aynı koşullar aynı sonuçları vermiyor bu da gerçek.Benim alışkanlık,sıradanlık,bilinirlik ,teknoloji diye tanımladığım haller sadece bana özgü değil ki.Vardır elbet benden de dünya bu kadar kalabalık iken :) Kişilik , karakter vs hepsi bir yere kadar , geriye kalan kısımda bana göre başka bir şey var.O da  kullanılmayan duyguların , kendine yabancı kaldığı ve köreldiği fikri.Bilimselliğini bilemem ama hissiyatım bu yönde.Bu yüzden özlenilmiyor, sevilmiyor vs. Bi kırılma noktası,bir sebebi,bir yeri ve zamanı mı olur ki bu halin , yoksa yanlış beslenme kurbanı mı oldular ?  

Ne dersiniz? 

:)