ÇÖPÜ NEDEN YERE ATIYORUZ

Doğada hiçbir şey çöp olarak kalmaz iken sadece biz insanlar  doğanın bu düzenini bozup her yere çöpümüzü bırakıyoruz.Çöplerin ne olacağı,ne yapılacağı,geri dönüşüm meselesi ya da geri dönüşümün bir tuzak olması meselesi,dünyanın çöplüğü haline gelmeyi tercih eden ülkeler ya da artık olmak istemeyen ülkeler vs. şeklinde sıralanacak birçok sorun ve konu var.Gerçek şu ki tüketim çılgınlığına bir son verilmez ise bu sorunlar katlanarak büyümeye devam edecek.Bu dağ gibi olmuş sorun içinden seçtiğim sorun ise çöpleri neden yere attığımız meselesi.Martının gagasına cerrahi maskenin takıldığı haberi birkaç günlük daha, korkarım ki son da olmayacak.

Sorunun kaynağında ilk akla gelen ve şüphesiz büyük bir yer tutan, bu davranışın her şeyden önce  eğitim ve kültür meselesi olduğu gerçeği.Fakat sadece bu iki mesele de açıklamaya yetmiyor gibi geliyor sorunu.




Çocukken uyarıldığımız ilk şeylerden biri oluyor elimizde ki çöpü odanın ortasına değil gidip çöp kutusuna atmak.Kullandığımız dilde  sorun olabilir zira çocuk bu hali olması gereken normal bir hal yerine , bir emir olarak olarak algılayabiliyor ve haliyle  düşünsel olarak bir itiraz ile yaklaşıyor.Bu yüzden söylene söylene ve zoraki olarak ve küçük olduğundan karşı koyamadığı için gidip çöpünü atıyor.Benim dönemimde çevre etkinlikleri kapsamında,  okulun bahçesi beden eğitimi dersinde yine öğretmenin talimati ile temizleniyordu ama öğretmen olayın içinde asla yoktu.Bütün sınıf homurdanıyorduk çünkü söylediğimiz şey , bunları biz atmadık ki , oluyordu.Ağaç yaşken eğilir kısmında, yaşken maruz kaldığımız dilin ve davranışın sanırım çok büyük etkisi var bu üstesinden gelmeyi beceremediğimiz sorunun içinde.

Kapısının önünü süpüren , bir poşet ve faraş almak yerine hemen yanında ki binanın bitişiğinde ya da arabanın tekerleklerinin altında bırakıyor çöpü.Doğa ile kucaklaşma bahanesi ile kendini yeşilin içine atanlar, oturacak temiz bir yer bulmak için çaba sarf ediyor sonra nasılsa çoğu kişi çöpünü atmış diyerek o bulduğu temiz yeri ayrılırken temiz bıramıyor.Yol kenarlarına bakın, yolculuk sırasında çeşme bulunan yerler de kısacık molalar verenler yedikleri her şeyin çöpünü o çeşmenin etrafına saçıp yoluna devam ediyor.Denizlerin hali de içler acısı.Çöpünü atan , nasılsa gözü görmüyor artık mantığıyla hareket ediyor olsa gerek.Öyle ya , attı ve bitti.Kabahatler kanununda çöp atma mevzusu ile ilgili  cezalar da  yetersiz ve caydırıcılıktan uzak.Kaldı ki takibi ve cezanın uygulanması da başka bir sorun olsa gerek.


Yine yetişme tarzımızda annelerin çocuklarının etrafını,arkasını  toplama olayı topluma has bir özellik.Evin içinde annenin görevi, iş sokağa gelince temizlik çalışanının görevi şeklinde yer değiştiriyor.Atılmış çekirdek kabukları, izmaritler, korona vesilesi ile yaşantımıza giren maske ve eldivenler,ve daha nicesi.Bir de üstüne "maaş alıyorlar"  diye bir vurgulama gerekliliği oluşuyor ki yere atılan çöpler normalleştiriliyor sanki. Çünkü sokağa, denize onca şeyi atan insan , evinin içine atmıyor çöpünü. Bir şeyler dökülünce hemen onu temizlemeye çalışıyor.

Neden ?
-çünkü ev insanın

peki sokak?
peki deniz?
peki doğa?
Onlar kimin  ?

Sürekli kullandığımız, faydalandığımız sokakları,çevreyi,denizi,doğayı kendimize ait olarak görmüyoruz.Onları kendimize ait hissetmediğimiz gibi ,kendimizi de onlara ait hissetmiyoruz.Bu yüzden evimize gösterdiğimiz özeni göstermiyoruz onlara karşı.İnsanın doğadan kopuşunun en acı sonucu olsa gerek aidiyet duygusunun olmayışı.Bu duygunun kazanılmasını sağlamak sorunu çözmekte ki en önemli adım olsa gerek.