KAR VE ŞUBAT

Şiire Gazele - Ahmet Koç 

Aynı zaman diliminde dört mevsimi yaşama ve yaşatma özelliği olan caanım İstanbul...Senden başka var mıdır bir tane daha acep? 

Şubat kapıyı kapatıp gitmeden evvel beyaz örtüye boyadı bizi. Sanıyorum ki son raddede İstanbul'un kar görmeyen yüzü kalmadı. Okul tatil haberleri ilk geldiğinde bizim buralarda güneş parıl parıl parlıyordu. Minicik beyaz kar tanecikleri birkaç dakika görünüp sonra kayboluyor, birkaç saat ortada görünmüyor, sonra hooppp yine nazlı nazlı salınmaya başlıyor ve tekrar kayboluyordu. Haberlerdeki İstanbul ile bizim burası hiç birbirine benzemiyordu. O güneşe kanıp balkona atınca kendini yediğin ayazı unutmuyorsun elbet ama güneş var mı var, dallarda çiçekler açmış mı açmış, daha ne olsun :)  O günün sabahında, babamın sabah namazı dönüşü avucuma koyduğu küçük bir kar topuydu temas edip hissedebildiğim sadece. 

Son iki günlük okul tatili haberi gelince bizim buraların havası yine aynıydı ki akşamında işin rengi değişti. Fakat, ben evde değildim. Yağsında parka gidip gezineyim niyetimi bu yüzden gerçekleştiremedim. Bulunduğum yerde , yine canıım İstanbul'un bitmek bilmeyen dik yokuşlu bir mecrası olduğu için , bir de herkesler vııınnnn diye poşet ve tepsilerle o yokuşu ölüm yokuşu haline getirdiği için ve dışarı çıkmak yürek istediği , ben de kesin kol bacak kırarım bu sakarlıkla, ki yaparım, dediğim için pencereden izlemekle geçirdim kar festivalini. O kaykaycıların çoğu arabaların tamponlarını sağlam tekmeledi. Yol bilmeyen araçlar sokağa girince kazalar oldu.Bu vesileyle yol tuzlanıp açıldı da ana caddeye bağlanıp evimin yolunu tuttum. Yerde olan birazcık kar da gece eğlenceleri yüzünden çamur olduğu için benim kar yürüyüşü başka kışlara kaldı. Tüm cefasına rağmen ülke insanının yüzü bir tek  kar yağdığında aynı anda gülüyor sanırım. Yaş kaç olursa olsun herkes çocuk oluyor birden. Asık ve birbirine bakmayan suratlar  yumuşayıp , birbirine tebessüm eder oluyor.

Kuzucuklarımın tatilden fırsat bize gelişinde sinema gecesi yapalım dedik. Yaşlar küçük olunca mecburen animasyon seçtik. Halaları gibi fantastik izleme peşindeler tabii, ya da ben fazlaca etkilemiş olabilirm, emin değilim :) ama peşlerine düştükleri şey için henüz vakit var,  yoksa mis gibi HP ve LOTR giderdi bu havalarda . Hiç izlememiş gibi de pek heyecanla izliyorum ya bunları :)

Neyse son kertede  Mufasa : Aslan Kral (2024) filmini seçtik .Evinden ayrı düşen küçük aslan , başka bir klanın küçük aslan'ı tarafından kurtarılır.Anne aslan bu yeni misafire kol kanat açar.Minik aslanlar kardeş kardeş büyür ve büyütülür. Bir takım maceralar yaşanır, yetişkin Mufasa kardeşim dediği kurtarıcısını da yanına alır ve ülkesini aramaya koyulur ve yine bol maceralar, karmaşık duygular. Minikler için ideal olan bu filmin ana fikrini Cihan Albora'nın özlü  sözlü ile bitireyim :)

 "Hayatımızı vazgeçtiklerimiz belirliyor ..sebep odur ki bir karar alırken neyi seçtiğinden çok nelerden vazgeçtiğini düşün !"

Şubat ayını doktor zikzakları ile geçirdim bolca. Düzelmek bilmeyen demir,b12 ve bilimum değerler için tahlildir, sonuçtur, ilaçtır, düzelmedi yine ravdevu peşinde koştur ve tüm döngüyü tekrar tekrar yaşa şeklinde,  gerekli mi gereksiz mi bilemediğim bir düzende tamamladım. 

Bu sene 29 Şubatlılar doğum günlerini kutlayamayacaklar. Ahhhh bu Romalılar . Sen yaptın ben niye eksik kalayım sevdasına düşmenin getirisi hep bunlar. Kulakları çınlıyor mudur acaba ?

Güneşi bırakıp Aya dönersek ..Ramazana son 2

Merhaba Ey Şehri Ramazan..

Teravihler, oruçlar, mukabeleler gelsin peşi sıra. 

Bereket ve rahmeti ile geliyor gelmesine, biz nasiplenenlerden olalım inşallah

Tekrardan görüşene dek, huzurlu geceler blogcum,