AĞAÇ EV SOHBETLERİ 77

Merhabalar blogcum,

Saate bakınca iyi geceler diye başlamak daha doğru olur aslında. Kardeşimden sebep korona tecritini kazasız atlattık derken 8.günde annem de hastalanınca biz de işler zora girdi biraz.5.gün test yapılmış ve temiz çıkmıştık oysa.  Şimdilik ayaktayım ağrılarım olmasına rağmen.Bu ağrıların koronadan olmamasını diliyorum.Düşmeyelim aynı anda , ki bakalım birbirimize en azından.

İçinde bulunduğum durumdan uzak kalayım biraz diye geldim sana blogcum.

Evin odalarını ayırmaktan sebep telden bağlanıyorum.Alıntıları bundan sebep yapamıyorum.

Bu hafta Ağaç Ev Sohbetleri Makbule Abalı tarafından , Çocuklara gençlere kitap okuma alışkanlığı kazandırılması, olarak belirlenmiş.

Ağaç yaşken eğilir diye boşuna demiyor atalar :) Aile, okul ve toplum çocuğa neyi verirse çocuk onu alır.Alışkanlığın kazanılması için 21 gün diye bir mevzu var. Çaba göstermek, teşvik edilmek, yılgınlık anında pes etmemek gibi durumlara 21 gün katlanılırsa , günlerin sonunda artık alışkanlık kazanılmış demektir.Hatta dini vecibeleri yerine getirme hususunda bu sayının 40 gün olduğunu duymuştum. Böylesi durumlarda size gaz verecek bir kişinin varlığı çok isabetli olur bence.Tam üşengeçlik geldiğinde seni tutup sarsacak ve pes etmek yok, devam diyecek :)

7 ve 4 yaşlarında olan yegenlerim yaptıklarımı taklit ediyorlar mesela.Kitaplığımda ki kitapları halam ne okuyor diye merakları oluyor.En küçüğü hala okusana deyince sayfaları çevirip okuyormuş gibi yapıp masalımsı şeyler söylüyorum.Sonra kuzucum , dur hala sana kitap okuyayım, diyor.Sayfaları baştan çevirmeye başlıyor ve aklında kalanları kendi cümleleri ile okuyor :) Büyüğü 2.sınıf oldu, sağolsun öğretmeni birsürü kitap aldırtıyor. Ben kitap okuyorum sen n'apıyorsun halacım , deyince , okuduğu bir kitabı anlatmaya başlıyor.Soruları sordukça daha hevesli anlatıyor.Heveslerini artırmak için gayret edilmeli vesselam. Bir de kitap için ayrılmış bir köşenin evde olması her yaştan insanı cezbedebilir.  Okumam için bir kitap verir misin diye başladık mesela bir yakınımla, üstelik kitap okuma işinin yanına hiç yaklaşmamış biri.Saklamayın köşelerde kitapları, gelen geçen görsün:)

Benim hikayeme gelince ,

Ilkokulda sınıfta ki dolabın içinde kitaplar vardı.Anahtarını bana vermişti öğretmen.Kitap okumak isteyen alsın okusun diyordu.Anahtar bende olunca kayıt tutma işi de direk bende tabi.Okuduğum o kitapların hiçbirini hatırlamıyorum.Balık hafızalıyım efem :)

Orta okulda kendi isteğim dışında , öğretmen tarafından kütüphane kolu olarak seçildim.Haftada 2 gün okulda kalıyor ve kütüphanede kayıt işlerini yapıyordum.Kitaplar 15 gün sonra gelmezse gidip öğrenciye hatırlatmak ve kitabı istemek de benim görevimdi. Bütün kitaplar aynı tornadan çıkmış gibiydi.Siyah, kalın kaplı hepsi.Bir de ne hikmetse ortaokulun tamamında aynı kola seçilen ender kisilerden biriydim.3 sene boyunca kütüphane koluydum.Tabi ki o kadar kitabın içine düşmüşken yapacağım şey belliydi :) 40 dakikadan 6 ders kütüphanede kös kös oturulmaz.Yarın ki ödevimi hazır eder, sonra baslardım okumaya.Eve de götürdüm elbet.En yoğun roman okumalarım bu dönemdi. Lise de kütüphaneye ugramadim hiç ama kitaplarla bağı kurmuştum çoktan. Tabi sonra kitap türleri değişti.Romanlara uzun süre ara verdim.Yine balık hafızam devreye girdi ve o dönemden çok az hatırlıyorum okuduklarımı.Bilinçsiz okuma diyorum ben bu hale. Hatıramda olan ise onlara dair hislerim.Oldukça güçlü hem de.İlginç bir durum bu bence.Sizce ? :)