Sonbahar..
Baharın sonu
Sonlar çoğu kez olumsuzluğu çağrıştırır.Çok çocuklu bir aile en son doğan kız çocuğuna Songül adını verir,bu artık son olsun diye.Yarışmada sonuncu olmak başarısızlığın tescilidir ve bu yüzden kişi o sonunculuğu ile değerlendirilir. Sınıfta son sıralar hep haylazların ve tembel öğrencilerin yeri kabul edilir,Öğretmen daima çalışkan addettiği öğrenciyi ilk sıraya yerleştirir.Sonlar sevilmez kolay kolay
Orta okul sıralarında iken öğretmenlerimizden biri hayat ve ölüm üzerine söyleyişi yapıyordu.İnsanı bir ağaca benzetmişti,bu benzetmeyi yaparken hayatı ilkbahar, ölümü sonbahar olarak nitelemişti.Ağaçlar ilkbaharda taptaze,diri ve dinç, yaprakları yeşil ,havası lâtif.Sonbahar geldiğinde ise yeşil yapraklar rengini sarıya bırakır ..derken birer birer yere düşer sararmış yapraklar .O güçlü ve taze halinden eser kalmamıştır artık.Sonbahar biter..adı üstüne bahar biter..insan da bu dünyadan göçüp gider.Benzetme güzel ve yerinde aslında ama o yaşlarda iken ürkütmüştü bu benzetme, hoş hala ürkütüyor yer yer .İnsanoğlu böyle neticede,korku ile ümit arasında bir yerde. Allah ümit ettiklerimiz ile buluştursun bizi(inşallah)