YÜZE VURAN DÜŞ

 

İnsanoğlu ne garip !

Nisan, baharın en güzel anlarını saklıyor içinde. İstanbul , her nisan olduğu gibi laleler ile bezendi . Ulaşımı daha kolay diye Gülhane'yi pazar rotası yaptım kendime, Lale Festivali'nin bir köşesinden tutmuş olayım en azından diye. Tüm gün rengârenk laleler, çimenleri işgal etmiş beyaz papatyalar,  mavi göğe selama durmuş olan erguvanlar, mor salkımlar, süs kirazları ile birlikteydim. Onca kalabalığına, keşmekeşine rağmen  İstanbul nisan'da bir başka güzel.

Gün boyu görüp ettiklerim ve çokça haşır neşir olduklarım etkiliyor olsa gerek. Tüm yorgunluğumu yastığımın üzerine bırakmaya niyetlenirken zihnim türlü oyunlar peşinde . Kim bilir? Belki onun yorgunluğunu bırakma şekli de böyledir.

DİREKSİYON GÜNLÜĞÜM

 Şubat 19

Birinci gün... debriyaj ile tanışma 

Sakin olduğumu düşündüm, tamam birazcık heyecanlı ama normal, normal olmalı yani.. farkında değilim ya da normal dediğim halin aslında normal olmadığının...daha sakin bekleniyorum ikinci gün için.

Biraz karmaşık, biraz beni buraya kim çıkardı tadında feryat ediş..... azıcık pişman mı oldum ne? çok gerekli miydi diye bir soru geldi oturdu zihnime.... çık aklımdan😣

BÜYÜKANNE

 ..."Ama daay sana dikişi bırakma zamanının geldiğini söylemedim mi?"

Büyükannem neşeyle cevabı yapıştırdı. 

"Ben neden bırakacak mışım? Asıl gözlerim bırakmalı bu tembelliği, bırakacaklar da yeterki küçüğümün suyuyla onları bir kez yıkayayım. "

 

Bana iki kez söylenmesine gerek yoktu zaten pantolonum dizlerime kadar düşmüş halde önünde duruyordum.

 

"Yapayayım mı eney ? "

"Yapabilir misin? "

"Ahh, evet."

SALINCAKTA ÜÇ KİŞİ

 Nilüfer - Yaş 35